doyumsuz

Doyumsuz insanlardan hep korktum, doyumsuz olduklarını farkettiğimde istemesemde kopmak zorunda kaldım hem doyumsuz kişilere olan kinimi yaşadım hem kopmanın ezikliğini ve hala doyumsuz kişilerden korkmaya devam ediyorum, Kafama da takıyorum çünkü doyumsuz insanlardan biri olmaya başladığımın farkındayım. Kendimden de mi kopmalıyım bunu bilemiyorum herkes bi garip hırslarla değer vermediğim şeylerin peşinde koşuyor sanırım hata bende ama yapcak bişi yok onların arasında yaşamak mecburiyetten sanırım gerçi hırslarının kölesi olmamış kişileri arıyor olmak da benim doyumsuzluğum mu yoksa o kişileri bulmaya çalışmak benim hırsım mı hah işte al başına paradoxu. Bir süreliğine kendimi sorgulamayı bırakmalıyım sanırım hatta hırs amaç hedef hede hödö falan mı edinsem sanırım afyonlara sığınmak bu konuda en iyi şey eski arkadaşlar, yatay zeka, gezmek tozmak birazda sağlığı hiçe saymayı abartmak lazım sanırım, hayatıma yeni afyonlar sokmalıyım ki meşgul olayım bi r yandan da zevk almıyor olsam da bağımlılıklarım ve bunlardan doğan ihtiyaçlar sayesinde oyalanıp giderim işte.
Öylesine paylaşmak istedim, buradan tüm halinden memnunlara
Anathema dan inner silence gelsin. Bu arada cihangir fındıklı arasında bir yer bulduk orayı anlatcam bugün yarın bu şehirin afyon olduğunun kanıtı ne kadar küfretsemde öyle bir anda öyle bir şey yaşatabiliyor ki tüm küfürler unutuluyor tüm hedeler büdü oluyor.... ve nasıl bir ruh hali içinde kurduğuma hep şaşıracağım bir cümle "iyi ki bu şehirde yaşıyorum dedirtiyor bazı şeyler. "